Όπως κάθε φορά, έτσι και φέτος, στο Παλαιό Φάληρο γιορτάστηκε η Εθνική Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου. Την καθιερωμένη δοξολογία στον Ιερό Ναό του Αγίου Αλεξάνδρου, ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στο «Μνημείο Υποβρυχίων» στο πάρκο του Φλοίσβου. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε παρέλαση στην παραλιακή Λεωφόρο Ποσειδώνος, την οποία παρακολούθησαν χιλιάδες δημότες και παραδοσιακοί χοροί στην πλατεία του Φλοίσβου. 

Λίγες μέρες αργότερα, το Σάββατο 2 Νοεμβρίου στον Πολυχώρο του Δημαρχείου Π. Φαλήρου η εθνική γιορτή συνδέθηκε με την τέχνη και πραγματοποιήθηκε μια αξιόλογη αφιερωματική συναυλία στα ρεμπέτικα τραγούδια που γράφτηκαν κατά την περίοδο της κατοχής.

Με τίτλο «Τα ρεμπέτικα της κατοχής» οι «Μουσικοί της πόλης» και η θεατρική ομάδα της Ειρήνης Πρίντεζη – Φράγκου και με σκηνικό μια ταβέρνα σε μια γειτονιά της Αθήνας μας ταξίδεψαν μουσικά πίσω στο χρόνο στα δύσκολα χρόνια της κατοχής και της αντίστασης.

Το ρεμπέτικο σε όλες του τις εκφράσεις υπήρξε εξόχως και πολιτικό και κοινωνικό τραγούδι. Φυσικό και επόμενο ήταν να γραφούν ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια για τα μαύρα χρόνια 1940 – 1949, σχετικά με τον πόλεμο του ’40 αλλά και τον Εμφύλιο πόλεμο, τη Γερμανική Κατοχή και την Εθνική Αντίσταση. Κάποια απ’ αυτά δεν γραμμοφωνήθηκαν ποτέ. Κάποια άλλα έμειναν μόνο ποιήματα αμελοποίητα. Κάποια κατάφεραν μεν να κυκλοφορήσουν, αλλά με αλληγορικούς και παραπλανητικούς στίχους -εξ’ αιτίας της αυστηρής προληπτικής λογοκρισίας. Τέλος, κάποια λαϊκά τραγούδια αυτής της θεματολογίας, δεν τα κατάφεραν να κυκλοφορήσουν στην εποχή τους και κυκλοφόρησαν τελικά πολλά χρόνια αργότερα. Πολλά έγιναν μεγάλες επιτυχίες όπως η «Συννεφιασμένη Κυριακή» του Βασίλη Τσιτσάνη και όπως είπε αργότερα ο ίδιος «… βγήκε μέσα από τη «συννεφιά» της κατοχής και την απελπισία που µας έδερνε όλους …».