Μια πρόταση…

Σε περίπτωση  που οι γονείς λείπουν τυπικά ή ουσιαστικά, οι Φορείς της Πολιτείας με εξωσχολικές Δομές έμμεσης ψυχοκοινωνικής στήριξης  όπως είναι τα  Κέντρα Νεολαίας, πρέπει να υιοθετούν  τα μοναχικά ψυχολογικά παιδιά.

Γιατί είναι συνήθως οι εν δυνάμει Θύτες.Και όλοι έχουν την ανάγκη να αγαπηθούν…

Και να αναδείξουν τις κρυμμένες θετικές δυνατότητές τους. Θύματα και Θύτες μαζί …Έλληνες ή μη…

Στην Ελλάδα συνεχίζουν να σπαταλούν τα κονδύλια δορυφορικά , μόνο σε λόγια (Σχολές Γονέων και ιατρικοποιημένα προγράμματα κατά της βίας στα Σχολεία,Παγκόσμιες ημέρες κατά του Ρατσισμού),και δεν φρόντισαν μέχρι τώρα,-ενώ υπάρχουν τα κονδύλια – να ιδρύσουν μόνιμες Δομές στήριξης των Νέων εκτός Σχολείου.

Για να καταφεύγουν τα παιδιά-έφηβοι ,όταν μετά από συγκρούσεις , συνήθως τα Σαββατοκύριακα ,τώρα συνήθως και καθημερινά λόγω ανεργίας των Γονέων…και να μην παίρνουν τους δρόμους ή να εκτονώνονται αρνητικά στο χαλαρό ελληνικό σχολικό περιβάλλον…

Γιατί οι εταίροι μας στην Ε.Ε.να λειτουργούν εκατοντάδες Κέντρα Νεολαίας -εκτός Σχολείων- με κονδύλια(δεκαετίες τώρα!), και εμείς όχι;

Χιλιάδες θέσεις εργασίας για Έλληνες και ξένους Επιστήμονες .

Δυνατή σταθερή Δομή Πρόληψης της Βίας. 

Οποιασδήποτε μορφής στο σχολικό,κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον!Και τα Σχολεία να ασχοληθούν απερίσπαστα στην μάθηση .Γιατί δεν είναι λογικό να ανοίγουν οι  έφηβοι τις ψυχές στα Σχολεία…Θα γυρίσει σε υπερφόρτιση των καθηγητών και των μαθητών. Αρκεί να έχει κανείς βασικές γνώσεις Ψυχολογίας για να το κατανοήσει και να αποτρέψει να χρειαστούν και οι Εκπαιδευτικοί αποθεραπεία για Burnout!

Ζωή Φούκη – Σούρδη

Ψυχολόγος, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Μονάχου